Ewangelicznie

Jezus powiedział do swoich apostołów: „Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana. Wystarczy uczniowi, jeśli będzie jak jego nauczyciel, a sługa jak pan jego. Jeśli pana domu przezwali Belzebubem, o ileż bardziej jego domowników tak nazwą. Więc się ich nie bójcie. Nie ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie jawnie, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach. Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego nie spadnie na ziemię. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli. Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie”.

Dostajemy dziś bardzo ważną kwestię do przemodlenia, do przemyślenia, a mianowicie: czy wszystko, co robimy ma swoje źródło w Ewangelii? To znaczy, na ile Ewangelia jest źródłem naszych działań, naszych planów, naszych postanowień, pomysłów, postaw, praktyk, słów. Czy mamy pewność, że nasze zwyczaje, wybory rzeczywiście wypływają z Ewangelii? Nie zmienimy wszystkiego od razu, ale zastanówmy się choćby nad jedną kwestią. Masz zamiar dzisiaj coś zrobić – czy ten zamiar jest ewangeliczny? Masz zaplanowane jakieś spotkanie – czy to spotkanie jest ewangeliczne? Od takich konkretów zacznijmy, a reszta przyjdzie później '+' ks. Adam