Pokój

Jezus powiedział do swoich apostołów: „Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto miłuje ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto miłuje syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody”. Gdy Jezus skończył dawać te wskazania dwunastu swoim uczniom, odszedł stamtąd, aby nauczać i głosić Ewangelię w ich miastach.

Pokój Jezusa nie jest spokojem świata. Godzina Jezusa jest nazywana powtórnym stworzeniem, bo rzeczywiście w obliczu Jezusa wszystko staje się nowe i to do tego stopnia, że każdy musi zająć określoną postawę. I jak przeróżni są ludzie, tak i przeróżne są ich odniesienia do Jezusa. Dlatego właśnie przyjście Jezusa jest jak miecz, który rozdziela nawet najbliższe relacje: syna z ojcem, córki z matką itd. W wyborze wiary nie ma demokracji, nie idziemy za wolą większości. Ten wybór każdy musi podjąć sam, czasami wbrew wszystkiemu i wszystkim '+' ks. Adam