Chwała dla Boga

Odchodząc z Kafarnaum, Jezus ujrzał człowieka siedzącego w komorze celnej, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną”. On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników, i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to faryzeusze, mówili do Jego uczniów: „Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?” On, usłyszawszy to, rzekł: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: "Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary". Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.

Faryzeusze, poprzez suche wypełnianie litery prawa, oddawali cześć sobie i dlatego wszystko, co im tę cześć odbierało, było dla nich zagrożeniem. Gdyby chcieli oddać chwałę Bogu, nie gorszyłby ich posiłek z celnikami. Wciąż mamy się uczyć właśnie takiego odchodzenia od oddawania czci sobie, do chwalenia Boga. Dzisiejsza Ewangelia bardzo mocno zachęca nas do prześwietlenia naszych postaw, wyborów, praktyk i sprawdzenia, gdzie one nas prowadzą. Istotą wiary jest więź z Bogiem, a czy wszystko w naszym życiu wiary prowadzi do tej więzi, wzmacnia ją, rozwija? Potrzeba nam gotowości Mateusza, który, gdy tylko usłyszał wezwanie Jezusa, natychmiast zostawił wszystko i poszedł za Nim. A zrobił to, bo wiedział kim jest on sam i km jest Ten, który go wzywa '+' ks. Adam