Zdarzyło się, że Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i
całą noc spędził na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich
uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona,
którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i
Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem
Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą.
Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego
uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru
i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób.
Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia. A cały
tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała
wszystkich.
Czy zdarzyło Ci się spędzić całą moc na modlitwie na górze? Nie chodzi o przenośnię. Tak całkiem realnie na górze, przez całą noc. Strach by było. Rozum podpowiada, żeby się nie wygłupiać. No rzeczywiście, czasy trochę inne. Ale przede wszystkim inne stało się nasze myślenie. Więcej wierzymy sobie niż Bogu. A jeśli chce się dokonywać rzeczy wielkich, to trzeba się o to postarać. Trzeba znaleźć swoją górę i swoją noc modlitwy. Każdy ma swoją drogę i nie trzeba powielać utartych wzorców, ale trzeba się wziąć do roboty, inaczej nic z tego nie będzie '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.