Stół, który nas zna

Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. Potem opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich: "Jeśli cię ktoś zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by przypadkiem ktoś znamienitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: „Ustąp temu miejsca”, a wtedy musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. A gdy przyjdzie ten, który cię zaprosił, powie ci: „Przyjacielu, przesiądź się wyżej”. I spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony".

Wspólne ucztowanie ma w sobie coś duchowego. Niby zajmujemy się tylko jedzeniem, czy rozmowami, ale tak naprawdę mamy możliwość wejścia w przestrzeń drugiej osoby i drugą osobę zaprosić do naszej przestrzeni. Zauważcie, że kiedy jesteśmy w nerwach, kiedy pojawiają się napięcia, pęknięcia w relacjach, to niesamowicie trudno jest siąść z taką osobą przy wspólnym stole. Niby tylko stół, niby tylko kawa, niby tylko jedzenie, a jak wiele może powiedzieć o naszej duszy, o naszym sercu '+' ks. Adam