Młode spojrzenie

Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: "Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?" Jezus im rzekł: "Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje".

Dążenie do jedności często utożsamiamy z koniecznością jednolitości. I stąd, po pierwsze, mamy niestety dosyć częste: zawsze tak było. Niechęć do zmian, wsparta wygodnictwem i lenistwem, każe patrzeć cały czas w przeszłość, nie pozwalając łasce Jezusa działać w naszym teraz. Po drugie: jednolitość utwierdza nas w przekonaniu, że jeśli coś jest dobre dla nas, to koniecznie musi być dobre dla innych. I dlatego na siłę będziemy łatać stare szaty, niszcząc nowe. Nie mamy odcinać się od przeszłości. Przeszłość może być naszym bogactwem, o ile staje się fundamentem, a nie budowlą, czy czasem nawet dachem '+' ks. Adam