Słowo

Przyprowadzono do Jezusa niemowę opętanego. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: „Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu!” Lecz faryzeusze mówili: „Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy”. Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”.

Grzech naprawdę nas upośledza. Najpierw w relacji do Boga, a potem także do ludzi. Owszem, uczymy się jakoś sygnalizować siebie, ale nie mamy możliwości wypowiedzenia słowa. A przecież nie trzeba tłumaczyć, jak wielkie znaczenie ma dla nas słowo. Sami nie powrócimy do słowa. Potrzeba uzdrawiającej i uwalniającej mocy Jezusa. I potrzeba naszej świadomości, że On naprawdę się nad nami pochyla z miłością i troską '+' ks. Adam