Mowa znaków

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. "Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien". I mówił do nich: "Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich". Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Powinien uderzyć nas jeden szczegół. Choć Jezus wysyła uczniów, jak się nam zdaje na 'głoszenie' dobrej nowiny, to właściwie nie ma mowy o słowach. Pan każe uczniom po prostu iść, daje im swoją władzę, każe zadbać o prostotę i ubóstwo, i tyle. Zanim przemówią słowa, mają mówić znaki. Uczniowie idą po dwóch. Nie biorą z sobą zbędnych dodatków - biorą zaufanie do Pana. I mają być wśród ludzi. Mają im dać swój czas, swoją obecność '+' ks. Adam