Imię

Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu. Lecz Abraham odrzekł: Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać. Tamten rzekł: Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki. Lecz Abraham odparł: Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają. Nie, ojcze Abrahamie - odrzekł tamten - lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą. Odpowiedział mu: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą.

Jaka jest istotna różnica między bogaczem i Łazarzem? ... Imię. Bogacz nie ma imienia. Ani bogactwo ani ubóstwo nie kierują człowieka do do piekła albo do nieba. Kierunek ten nadajemy my sami, będąc takimi a nie innymi ludźmi. To smutne, kiedy żyjemy tak, jak byśmy byli bez imienia, nie warto pamiętać takiego życia, nie warto pamiętać takiego człowieka, bezimienne groby zarastane chwastami - nie ma chyba bardziej przygnębiającego widoku. Można mieć wszystko a nie mieć imienia. Można też nie mieć niczego do pozazdroszczenia, ale mieć imię, które sprawia, że jesteśmy rozpoznani na łonie Abrahama. Bądź zatem człowiekiem z imieniem '+' ks. Adam