Przypomnieć o sobie

Uczniowie Jezusa zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda. Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba. Jezus zauważył to i rzekł im: Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? Macie oczy, a nie widzicie; macie uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy? Odpowiedzieli Mu: Dwanaście. A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków? Odpowiedzieli: Siedem. I rzekł im: Jeszcze nie rozumiecie?

Szybko można zapomnieć o wielkiej łaskawości Pana. W pewnym sensie jest to zrozumiałe. Nasza natura pamięta w zasadzie tylko o sobie. Na szczęście nie jesteś zaprogramowaną maszyną. Możesz zmieniać siebie, możesz się rozwijać. Dlatego masz budzić w sobie świadomość, że żyjesz w bliskości Boga. Każda chwila dzieje się dzięki Niemu. Nie musisz się bać, nie musisz wciąż przypominać Panu o swoich problemach. Jeśli już, to masz przypominać o sobie, bo dzięki temu nie zapomnisz o Nim '+' ks. Adam