Świadek Dzieciątka

Jezus powiedział do swoich Apostołów: „Miejcie się na baczności przed ludźmi. Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić. Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony".

Już dzień po Uroczystości Bożego Narodzenia Kościół stawia nam przed oczy pierwszego męczennika. Bardzo wymowny znak. Świat próbuje wymazać Boga z naszego życia, albo przynajmniej włożyć Go w swoje ramy. Dlatego nawet niewierzący śpiewają kolędy o Nowonarodzonym, bo to takie ładne, dzielą się opłatkiem – symbolem życia wiecznego, bo taka tradycja. Czasem temu trendowi poddajemy się i my, chrześcijanie. Łatwo poddać się urokowi tych świąt, łatwo się rozckliwić nad biedniutkim niemowlęciem. Nie tędy droga. Kościół roztropnie prowadzi nad drogą zbawienia. Małe Dziecię jest potężnym Zbawicielem. Przyjęcie Nowonarodzonego Jezusa, to przyjęcie prześladowań z Jego powodu, bo On jest znakiem sprzeciwu. Sprzeciwu wobec tego wszystkiego, za czym tak świat goni, a co jest najkrótszą drogą do piekła. Droga ucznia Chrystusa jest drogą po śladach nauczyciela – niesłuszne sądy, oskarżenia, kpiny, niezrozumienie, a nawet śmierć. I niemożliwe jest przyjęcie tego wszystkiego bez mocy Ducha Świętego, który dokona nowego stworzenia. Prorok Ezechiel zapowiadał, że to nowe stworzenie będzie równocześnie uświęceniem, na które złożą się dwa etapy: po pierwsze zabranie, usunięcie serca starego, kamiennego, niewrażliwego na Boże nakazy i po drugie: danie nowego serca, cielesnego, serca wrażliwego i czułego. Serce oznacza najgłębsze wnętrze człowieka, będzie to więc rzeczywiste unicestwienie starego człowieka, a stworzenie nowego. To, co dziś wydaje nam się niemożliwe do zrozumienia, do przyjęcia, do ogarnięcia, stanie się możliwe dla nowego człowieka w nas, który wytrwa przy Jezusie do końca, a ten kto wytrwa do końca, będzie zbawiony '+' ks. Adam