Gdy Jezus przechodził, szli za Nim dwaj niewidomi, którzy
głośno wołali: „Ulituj się nad nami, Synu Dawida”. Gdy wszedł do domu,
niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: „Wierzycie, że mogę to
uczynić”? Oni odpowiedzieli Mu: „Tak, Panie”. Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc:
„Według wiary waszej niech się wam stanie”. I otworzyły się ich oczy, a Jezus
surowo im przykazał: „Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie”. Oni jednak,
skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.
Pan Jezus nie chce poklasku dla cudotwórcy. Chce miłości, a miłości nie buduje się na zachwytach, które dzisiaj są, a jutro znikają. Miłość nie jest ulotnym uczuciem, które zmienia się w zależności od okoliczności. Miłość jest postawą, jest pragnieniem dobra dla drugiej osoby. Dlatego, co czasem nas zadziwia, można kochać, nawet gdy jest się na kogoś złym. I na takiej miłości rodzi się też wiara, czyli decyzja, by w tę miłość inwestować, by jej nie utracić. O tym warto pomyśleć w tym adwentowym czasie '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.