Całym sercem z Panem

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę". Odezwał się do Niego Tomasz: "Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?" Odpowiedział mu Jezus: "Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście". Rzekł do Niego Filip: "Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy". Odpowiedział mu Jezus: "Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: Pokaż nam Ojca? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca".

Pierwszy krok naszej przemiany to droga – moglibyśmy spodziewać się, że Jezus mówiąc o sposobie dojścia do domu Ojca wskaże na wiarę. Tymczasem wskazuje na samego siebie. Tak postawiony problem rzuca światło na rzecz najważniejszą dla życia chrześcijańskiego: wiara nie jest doktryną, teorią, wiedzą. Wiara jest łącznością, więzią z Osobą Jezusa żyjącego we wspólnocie wierzących. Treścią wiary nie są nasze praktyki, nasze działania, nawet nie nasze modlitwy. Treścią wiary jest Jezus – i to jest Prawda. Można powiedzieć, że cała historia ludzkości, od samego początku naznaczona jest walką z kłamstwem: czy rzeczywiście Bóg powiedział? – słyszą pierwsi rodzice w ogrodzie rajskim. To zaciemnianie prawdy dokonuje się jakby w dwóch obszarach. Pierwszy obszar to ludzkość, zwłaszcza wspólnota wierzących. Świat zdaje się nam wmawiać, że rację ma większość, albo ten, kto ma władzę. W imię poprawności politycznej, poprawności tego świata można wyrażać wszelkie poglądy, byleby nie były chrześcijańskie. Drugi obszar prawdy dotyczy nas samych. Chodzi o pewną przejrzystość naszego życia, by nasze czyny i wybory, zgadzały się z wyznawaną wiarą. Jezus mówi dzisiaj: wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. To znaczy: jeśli wierzysz, to wierz, ale bez udawania, bez półśrodków, bez dziecinnego usprawiedliwiania się. Jeśli wierzysz to wierz i weź odpowiedzialność za swoją wiarę, a wtedy poznasz życie, które nie ma końca '+' ks. Adam