Pokój, pokój, pokój!

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał”.

Pokój jest jednym z najmniej docenianych przez nas darów Bożych. A przecież jest on udzielany w najważniejszych momentach dziejów świata. Pokój zwiastowali ziemi aniołowie przy narodzeniu Jezusa. Pokój był pierwszym pozdrowieniem Zmartwychwstałego Pana. Ten pokój przekazujemy sobie w czasie każdej Eucharystii. Dlaczego zatem tak mało o nim wiemy i mało o niego prosimy? Zapewne też dlatego, że pokój kojarzymy raczej ze świętym spokojem.  I niby każdy za nim tęskni, ale jednak lubimy, gdy się coś dzieje. Święty spokój to, owszem czasem bez problemów, ale i czas nudy, czas dla nas nijaki. Kto zatem chciałby takiego czasu na płaszczyźnie wiary? A Pan Jezus mówi, że Jego pokój nie ma nic wspólnego ze spokojem świata. Jego pokój to połączenia prawdy, dobra i piękna. Kto doświadczy Jego pokoju, już tu na ziemi żyje w harmonii nieba. I właśnie taki pokój daje człowiekowi siłę i Bożą pewność w obliczu różnych godzin władcy tego świata. Kto żyje w Bożym pokoju, nie musi się bać niczego, bo pamięta, że Pan czuwa nad wszystkim, że On przyjdzie po nas, a Jego przyjście da nam wieczną radość. Nie da się tego zrozumieć ani przyjąć w kategoriach ludzkiego pokoju. Bo nie zwykłe nic nierobienie tu chodzi, nie o czas bez żadnych rozterek, ale o życie w doskonałej jedności z Bogiem '+' ks. Adam