Świętość od Pasterza

Jezus powiedział: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem. Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. Temu otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu; woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je. A kiedy wszystkie wyprowadzi, staje na ich czele, a owce postępują za nim, ponieważ głos jego znają. Natomiast za obcym nie pójdą, lecz będą uciekać od niego, bo nie znają głosu obcych". Tę przypowieść opowiedział im Jezus, lecz oni nie pojęli znaczenia tego, co im mówił. Powtórnie więc powiedział do nich Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. Wszyscy, którzy przyszli przede Mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich, owce. Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę. Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości".

Wydaje się, że świętość, choć od momentu chrztu jest naszym obowiązkiem, pozostaje dla nas raczej pojęciem odległym, rzec by można abstrakcyjnym. Nasze wyobrażenie o świętości skupia się zasadniczo na perfekcyjnym sposobie życia. A ponieważ taka doskonałość nie jest do osiągnięcia, mamy to doświadczenie, to wyłączamy się z grona powołanych do świętości i nieco bezradnie zaczynamy żyć tak połowicznie, tłumacząc sobie: to nie dla mnie. Święty jest Jan Paweł II, a ja jestem zwykły, szary, mam żyć normalnie. A przecież świętość nie jest wynikiem naszych wysiłków i starań. Jest ona możliwa tylko dzięki Bramie, którą dla nas stał się Syn Boży. Jezus nie tylko raz oddał życie na krzyżu. On je cały czas oddaje jako okup za nasze grzechy. W naszym życiu wciąż uobecnia się Jego krzyżowa Ofiara, On wciąż staje przed nami jako brama owiec, by nie zbłądzić, by nie zaginąć, by trafić do wiecznej owczarni '+' ks. Adam