Widzi

Jezus wsiadł do łodzi, przeprawił się z powrotem i przyszedł do swego miasta. I oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: „Ufaj, synu! Odpuszczają ci się twoje grzechy”. Na to pomyśleli sobie niektórzy z uczonych w Piśmie: „On bluźni”. A Jezus, znając ich myśli, rzekł: „Dlaczego złe myśli nurtują w waszych sercach? Cóż bowiem jest łatwiej powiedzieć: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań i chodź! Otóż żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów - rzekł do paralityka: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu!” On wstał i poszedł do domu. A tłumy ogarnął lęk na ten widok, i wielbiły Boga, który takiej mocy udzielił ludziom.

Jezus nie mówi nic, a po prostu patrzy. Widzi trud niosących, widzi ból chorego, a przede wszystkim widzi serce człowieka. Wzrok Jezusa jest równocześnie motywem działania. Jezus patrzy z miłością, a miłość popycha Go do działania. Bóg wszystko widzi, widzi nas i dokładnie wie, czego nam potrzeba. Zanim Go poprosimy o cokolwiek, On działa w naszym życiu w miłosierną miłością '+' ks. Adam