Drobnostki

Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie uwiązane oślę, którego jeszcze żaden człowiek nie dosiadał. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: „Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem”». Poszli i znaleźli oślę przywiązane do drzwi z zewnątrz, na ulicy. Odwiązali je, a niektórzy ze stojących tam pytali ich: «Co to ma znaczyć, że odwiązujecie oślę?». Oni zaś odpowiedzieli im tak, jak Jezus polecił. I pozwolili im. Przyprowadzili więc oślę do Jezusa i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie. Wielu zaś słało swe płaszcze na drodze, a inni gałązki ścięte na polach. Ci zaś, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali: «Hosanna! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie. Błogosławione królestwo ojca naszego, Dawida, które nadchodzi. Hosanna na wysokościach!».

Pan absolutnie wszystko przygotował i to w najdrobniejszych szczegółach. Uczniowie dostaje gotową instrukcję. Jedyne, co do nich należy to bycie posłusznym. I wbrew pozorom, wcale nie jest to mało. Ktoś powie: no dobrze, ale jakie to ma znaczenie, że wzięli osła, że spotkali ludzi, że im odpowiedzieli według polecenia Jezusa? W planie Bożym nie ma spraw drobnych. Pozornie wyglądające drobnostki są cząstką potężnej woli Bożej. W Bożym planie wszystko ma swój sens '+' ks. Adam