Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego
uczniowie i prosili Go: Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście! On
odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą
jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie
Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest
koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i
spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów
swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy
dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie
płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w
królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!
Zdarza się, i to stosunkowo często, że mylimy Siewcę z nieprzyjacielem. Patrzymy na chwasty naszego życia i pytamy Siewcę: dlaczego? A przecież On sieje tylko dobre ziarno. Póki co chwast będzie obecny w naszym życiu i nie ma co się dziwić. Paradoksalnie obecność chwastu potwierdza, że nasze pole należy do właściwego Gospodarza, skoro nieprzyjaciel wkłada tyle trudu, by je zniszczyć '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.