Jezus powiedział do swoich uczniów: «Strzeżcie się, żebyście
uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej
bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Kiedy
więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i
na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już
swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co
czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi
w ukryciu, odda tobie. Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to
lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom
pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy
chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca
twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.
Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd
ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali
swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie
ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec
twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».
Ewangeliczne ukrycie jest najpierw wezwaniem do czystości serca, do
czystości intencji. Nie musimy trąbić wokoło, dlaczego podejmujemy określone
praktyki, dlaczego robimy to czy tamto. Ukrycie chroni nasz wewnętrzy płomień
pragnień, miłości, czułości przed wichrami faryzeizmu, obłudy, pychy. Ale to
ukrycie dokonuje się także w zewnętrznej formie. Bo nawet jeśli uczestniczymy
we Mszy św., albo dołączamy do jakiejś wspólnotowej inicjatywy, to możemy być
dla Boga i możemy być dla siebie. Ukrycie sprawia, że nasze małe ‘ja’ znika w wielkim
„Ja” Boga '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.