Wdzięczni

Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!» A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?» Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście». «A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?» Odpowiedzieli: «Siedem». I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?»

Jezus każe uczniom wrócić pamięcią do cudu rozmnożenia chleba. Wspominanie dzieł Bożych ma ich chronić przed światowością, ma pomóc utrzymać wrażliwość na Bożą obecność. I tak samo mamy my robić. Zachowywanie w swoim sercu, jak czyniła to Maryja, wielkich dzieł Bożych, rozpamiętywanie także tych małych cudów, które Bóg uczynił tylko dla nas, to najlepsza droga do tego, by nie zapomnieć, kim się jest '+' ks. Adam