W Kafarnaum lud powiedział do Jezusa: Jakiego dokonasz znaku, abyśmy go widzieli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Nie wiem, czy zgodzisz się ze mną, ale jest w nas potrzeba, chęć, pragnienie znaku, czegoś, co da odpowiedź, co zaskoczy, co będzie niezbitym dowodem. Jak lud w Kafarnaum, a wcześniej jak naród wybrany na pustyni, jak wszystkie narody przez tyle wieków, tak dziś i my chcemy, by Pan dał znak. A On wskazuje nam na Ciało i Krew - najświętszy znak obecności Boga pośród swego ludu. Nie proś o inny znak, choć wiem, że czasem jest bardzo trudne. Proś Jezusa, byś całkowicie przyjął ten Jedyny Znak, byś w uniesionej nad ołtarzem Hostii dostrzegł Boga, a dzięki temu, by inne znaki nie były Ci potrzebne. Innego znaku nie będzie. Po co inny znak, skoro nie umiemy docenić Tego. Inne znaki nic nie zmienią, jeśli nie uwierzymy, że Jezus jest chlebem życia. Na dzisiejszy dzień dedykuję Ci wiersz Miłosza 'Piosenka o końcu świata', tak mi się jakoś przypomniał. Pan działa w tym co zwykłe, w codzienności i na to czekaj, nie na trzęsienie, wybuchy, wichury, ale na szmer łagodnego powiewu '+' ks. Adam
- W dzień końca świata
Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji,
Rybak naprawia błyszczącą sieć.
Skaczą w morzu wesołe delfiny,
Młode wróble czepiają się rynny
I wąż ma złotą skórę, jak powinien mieć.
- W dzień końca świata
Kobiety idą polem pod parasolkami,
Pijak zasypia na brzegu trawnika,
Nawołują na ulicy sprzedawcy warzywa
I łódka z żółtym żaglem do wyspy podpływa,
Dźwięk skrzypiec w powietrzu trwa
I noc gwiaździstą odmyka.
- A którzy czekali błyskawic i gromów,
Są zawiedzeni. A którzy czekali znaków i archanielskich trąb,
Nie wierzą, że staje się już.
Dopóki słońce i księżyc są w górze,
Dopóki trzmiel nawiedza różę,
Dopóki dzieci różowe się rodzą,
Nikt nie wierzy, że staje się już.
- Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem,
Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie,
Powiada przewiązując pomidory:
Innego końca świata nie będzie,
Innego końca świata nie będzie.
Nie chcę zapunktować,ale ks.Adamie masz rację pisząc,że nie umiemy docenić znaków.Dostawałam, zanim jeszcze czytałam Pismo Święte w miarę systematycznie,znaki w postaci- jak je dzisiaj nazywam-Ostrzeżeń.Potem pojawiały się jeszcze inne.Odszyfrować je zdołałam dopiero po zaistniałych wydarzeniach.Wiem już,że tylko spotkanie ze sobą w całkowitej ciszy przygotowuje Grunt dobry do tego,żeby usłyszeć, nie przegapić Ważnych Komunikatów.Wierzę,że otrzymuje je każdy,tylko.....,no właśnie!!!Jeżeli chodzi o koniec czasów, to już od dawna/trochę już mam za sobą/pozostawiłam to Panu i mam tzw.święty spokój,czyli nie straszę siebie i nikogo.Dobrze jest mieć chociaż jeden problem z głowy.Czesław Miłosz nie mógł piękniej odnieść się do problemu Wielkiego Finału,a ks.Adamowi dziękuje za piękną dedykację.Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńWiesz, piękne jest to, że z perspektywy naszego Pana zawsze może być ten właściwy czas. Patrzymy w przeszłość i czasem żałujemy, że coś zrobiliśmy nie tak, że coś przeoczyliśmy, ale przecież teraz wiemy więcej, widzimy więcej, czujemy więcej, więc patrząc w przyszłość, mamy nadzieję, że będzie coraz głębiej i bliżej. I to jest cudowne
OdpowiedzUsuń