Idź i głoś

Maria Magdalena stała przed grobem, płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: "Niewiasto, czemu płaczesz?" Odpowiedziała im: "Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono. Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: "Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?" Ona zaś, sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: "Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go zabiorę". Jezus rzekł do niej: "Mario!" A ona, obróciwszy się, powiedziała do Niego po hebrajsku: "Rabbuni" , to znaczy: Mój Nauczycielu! Rzekł do niej Jezus: "Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”. Poszła Maria Magdalena i oznajmiła uczniom: "Widziałam Pana", i co jej powiedział.

Choć Maria Magdalena dostąpiła przywileju spotkania Zmartwychwstałego, choć w pewien sposób została wyróżniona, to jednak samo spotkanie z Jezusem nie zostało zarezerwowane tylko dla niej. Ona jest pierwsza, ale to pierwszeństwo zobowiązuje, ma iść mówić o tym innym. Tego nam trochę dziś brakuje. Dobrze, że staramy się o wzrost naszej wiary, że wzmacniamy naszą przyjaźń z Jezusem, ale nie zapominajmy, że owoce tego nie są dla nas samych. Nie da się zachować Boga tylko dla siebie. Z wiarą jest tak, że im bardziej się nią dzielisz, tym bardziej ją mnożysz '+' ks. Adam