Owce

Jezus powiedział: "Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca".

Wykazanie różnic między dobrym pasterzem a najemnikiem nie jest potrzebne Panu Jezusowi, ono jest dla nas. Najpierw, żebyśmy sprawdzili, komu służymy, kogo czynimy swoim pasterzem, czy rzeczywiście Boga czy może wybieramy sobie pastuchów. I drugie – komu chcemy służyć, za kim chcemy iść. Odpowiedzi niby są oczywiste, ale czy na pewno nasze pragnienia, deklaracje, chęci pokrywają się z naszymi wyborami, postawami, z naszym zachowaniem? Jasne, że nie jesteśmy doskonali i że mogą nam przydarzać się upadki, błędne decyzje, kryzysy. Ale nie usprawiedliwimy tym pewnej bylejakości, chodzenia na kompromis, próby łączenia Boga ze światem. O przejrzystość chodzi, o to, by dobro nazywać dobrem, a zło złem '+' ks. Adam