Niewidoczne

Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał? W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

Znamy dobrze cytat z „Małego księcia”, że najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Na wskroś ewangeliczne przesłanie. Patrząc tylko fizycznie, niewiele zobaczymy. Jezus został z nami, On jest blisko nas, ale nie doświadczymy tego na sposób ziemskich spotkań. Mamy Go poznawać przez rozmowy o Nim, przez słuchanie Słowa, a nade wszystko przy łamaniu chleba. Dlatego tak ważna jest Eucharystia, bo w niej właśnie dokonują się te wszystkie sposoby rozpoznania Jezusa '+' ks. Adam