On żyje

Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: "Pokój wam!" Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: "Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam". Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: "Macie tu coś do jedzenia?" Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich. Potem rzekł do nich: "To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma. I rzekł do nich: "Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego".

Pan pojawia się pośród zgromadzonych uczniów, gdy oni dzielą się tym, co ich spotkało. Mówią nie tyle o Jezusie, ale o Jezusie Zmartwychwstałym. Dzielą się doświadczeniem życia, prawdy, mocy Bożej. Nie opowiadają o Jezusie, który był, ale o Tym, który jest. Nie wystarczy mówić o wierze, by powtórzył się cud z dzisiejszej Ewangelii. Mamy dzielić się wiarą żywą, wiarą wspartą nadzieją i miłością. Mówienie o wierze powinno wywoływać wypieki na naszych polikach, a zdarza się, że niestety wywołuje senność '+' ks. Adam