Jezus powiedział do swoich uczniów: Jak wam się zdaje? Jeśli kto posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich: czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się zabłąkała? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych.
No właśnie, jak Ci się zdaje? Świat uczy prosto: 99>1; czy warto trudzić się nad tą jedną owieczką, ryzykując utratę pozostałych? Po ludzku - nie, na szczęście po Bożemu - jak najbardziej. I to jest niesamowita przestrzeń Ewangelii, której nie sposób objąć rozumem. No bo czym wytłumaczyć postawę mojej sześcioletniej uczennicy, która wczoraj po raz kolejny, rzucając mi się na szyję (w szatni pełnej rodziców), z radością wołała: 'znowu byłam na roratach (6.30 rano!!!), jestem taka szczęśliwa, widział mnie ksiądz?' Co na to świat? Błahostka, bzdura, nonsens? Może i tak. Ale mnie przypomniały się te słowa: żeby nie zginęło jedno z tych małych '+' ks. Adam
Trochę starszym też się to zdarza, i chciałoby się mieć odwagę sześciolatka:), tak żeby nie ograniczało człowieka "co powie świat", wykrzyczeć dzięki!!!! Panu Bogu za Dar Eucharystii, za wielką radość i pokój którą wnosi w życie człowieka.
OdpowiedzUsuńKochane są dzieciaki, czyż nie:)
Jak najbardziej. Przydałoby się nam takiej otwartości m:)
Usuń