Gdy Rodzice przynieśli Dzieciątko Jezus do świątyni, była tam prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.
Najpierw prorokini Anna - niesamowite wskazanie, by nie rozstawać się ze świątynia, czyli z Bożą obecnością dniem i nocą. Święci nazywali to chodzeniem w Bożej obecności; świadomość, ze Bóg jest przy mnie cały czas; świadomość, która nie napełnia mnie strachem ale pokojem. Drugie wskazanie - prostota Świętej Rodziny: zrobić wszystko, co jest zgodne z prawem. Tego nam brakuje. Zastawiamy się naszym własnym osądem, oceną, interpretacją. A Józef z Maryją pokazują bardzo prostą drogę: trzeba wypełnić wszystko, co nakazuje prawo, a resztę zostawić Panu '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.