Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie - z Jeruzalem. On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!
Gdybyś myślał, że możesz coś osiągnąć w ten Adwent, to z góry uprzedzam, że to niemożliwe. Adwent, ze wszech miar, przypomina, że jakakolwiek zmiana możliwa jest wtedy, gdy Pan napełni nasze serca Sobą: Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Zapytasz zatem: czyżby Pan nie chciał napełnić wszystkich, skoro nie wszyscy kroczą Jego drogami? Pan przychodzi do każdego, ale nie każdy Go przyjmuje, bo nie każdy wierzy, że wiara jest naszą prawdziwą zbroją. To nie jest dodatek do życia, ale jego fundament. Trudny jest ten przeskok między wiarą dziecka, która przyjmuje Pana całym sercem, a wiarą dojrzałą, która musi zrezygnować z siebie, by uwierzyć Panu '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.