Umiłowani, niech to jedno nie będzie dla was tajne, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy - bo niektórzy są przekonani, że Pan zwleka - ale On jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich doprowadzić do nawrócenia. Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo ze świstem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną znalezione. Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i staracie się przyśpieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo zapalone pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których będzie mieszkała sprawiedliwość. Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby /On/ was zastał bez plamy i skazy - w pokoju.
Czasem czasem, ale niektóre rzeczy mogłyby się już zmienić. Tak, w wielkim skrócie, wygląda najczęściej nasza filozofia relacji z Panem. No wierzę, no ufam, no modlę się - ALE - Pan w ogóle nie odpowiada, nie mam znaku, nic się nie zmienia, a przecież proszę już tydzień, miesiąc, rok. Tysiąc lat jak jeden dzień. Pan jest Królem czasu, a nie jego sługą. Dlatego naszym zadaniem jest ciągłe przestawianie się na Jego czas, mierzony nie w minutach, godzinach czy latach, ale w łasce. Czas Boga to czas łaski, udzielanej tu i teraz. A czyż Adwent nie sprzyja takiemu przestawieniu się? Z błogosławieństwem '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.