Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy! Ten odpowiedział: Idę, panie!, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: Nie chcę. Później jednak opamiętał się i poszedł. Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca? Mówią Mu: Ten drugi. Wtedy Jezus rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wyście mu nie uwierzyli. Celnicy zaś i nierządnice uwierzyli mu. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć.
Owo opamiętanie jest początkiem nawrócenia i zabezpieczeniem przed prawdziwym dramatem. Nie ma cudownej recepty, która pomogłaby nam bajkowo ominąć grzech. Mamy jednak wyjście z grzechu - opamiętanie. Stanięcie w prawdzie. Nazwanie grzechu grzechem. Łatwo zaklasyfikować siebie do grona tych lepszych, tych modlących się, tych bardziej wierzących. Trudniej przyjąć prawdę, że potrzebujemy nawrócenia. W sobotę byliśmy ze wspólnotą w ośrodku dla osób uzależnionych m.in. od narkotyków na wspólnej modlitwie uwielbienia. Jakoś inaczej rozumie się tam słowo 'opamiętanie' i Ewangelia odczytywana jest jakoś inaczej. Pan jest wielki, bo dba naprawdę o każdego człowieka '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.