Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu. Niektórzy zaś z synagogi, zwanej /synagogą/ Libertynów i Cyrenejczyków, i Aleksandryjczyków, i tych, którzy pochodzili z Cylicji i z Azji, wystąpili do rozprawy ze Szczepanem. Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego /natchnienia/ przemawiał. Gdy usłyszeli to, co mówił zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego. A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. I rzekł: Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga. A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem. Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: Panie Jezu, przyjmij ducha mego! A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: Panie, nie poczytaj im tego grzechu. Po tych słowach skonał.
Szczepan mógł ujrzeć otwarte niebiosa, bo otworzył je nasz Pan. Przyjście Jezusa na świat rozpoczęło nowy wymiar spotkania człowieka z Bogiem. Dla uczniów Chrystusa niestraszne stają się trudy, przeciwności, prześladowania, niestraszna staje się nawet śmierć; bo w mocy Ducha widzą otwarte niebiosa, widzą Syna Człowieczego, widzą Słowo, które daje moc, by stawać się prawdziwym dzieckiem Boga. Narodzenie Pana nie wymazuje z naszego życia tego, co trudne. Sam Pan podejmuje wszelkie trudy tego życia, zostawiając na nich swoje ślady, byśmy nie musieli iść po omacku '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.