Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam siedział. I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u nóg Jego, a On ich uzdrowił. Tłumy zdumiewały się widząc, że niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły Boga Izraela. Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: Żal Mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze. Na to rzekli Mu uczniowie: Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba żeby nakarmić takie mnóstwo? Jezus zapytał ich: Ile macie chlebów? Odpowiedzieli: Siedem i parę rybek. Polecił ludowi usiąść na ziemi; wziął siedem chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.
Choć Pan mógłby wszystko 'załatwić' jednym słowem, to jednak uczy niesamowitej rzeczy, która pomoże wzrastać wspólnocie Kościoła. Jezus pokazuje, na czym polega miłość i odpowiedzialność. On zadba o wszystko, ale chce naszego zaangażowania. Każdy człowiek we wspólnocie ma dawać i brać. Najpierw przyjmujemy łaskę od Pana, ale przyjmujemy ją przez pośrednictwo innych ludzi, a potem to my sami stajemy się pośrednikami dla innych. Jezus daje w obfitości, ważne, by tej obfitości nie pomniejszać przez swoją bierność, letniość czy obojętność. Mamy wzrastać, a żeby tak było, mamy przyjmować i mamy dawać '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.