Jak?

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: "Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów". A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: "Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel", to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

Historia narodzenia Jezusa Chrystusa to historia życia każdego z nas, bo o tym w tym chodzi. Przyjście Syna Bożego musi stać się naszym narodzeniem, bo inaczej, jak to już niestety widzimy w świecie, święta Bożego Narodzenia stają się po prostu zimowymi świętami, a chrystusowy pokój zakryty jest banalnym: zdrowia, bo zdrowie jest najważniejsze. Odpowiedź Maryi na przyjście Chrystusa to: Fiat, niech mi się stanie, odpowiedź Józefa - uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański. A nasza odpowiedź? '+' ks. Adam