Miłość

Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom i spożył z nimi śniadanie, rzekł do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedział Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś baranki moje”. I powtórnie powiedział do niego: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Odparł Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś owce moje”. Powiedział mu po raz trzeci: „Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?” Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: „Czy kochasz Mnie?” I rzekł do Niego: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego Jezus: „Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz”. To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: „Pójdź za Mną!”

Pójście za Jezusem to zawsze wybór więcej, to więcej, głębiej, mocniej, dalej. Na szczęście dla nas to wejście w więcej nie rozpoczyna się od poziomu super zaawansowanego. Pan przyjmuje nawet kroki początkujące. Dlatego pyta Piotra o miłość większą, ale nie gardzi nawet małą ludzką miłością. W końcu miłość to miłość. Zanim otworzymy się na miłość bezinteresowną, ofiarną, miłosierną, możemy stawiać nieporadne kroki w miłości nieco warunkowej, czasem interesownej, która nie tylko daje, ale i bierze. Zobaczcie – to też wystarczy, byle zaufać Panu i pozwolić działać Jemu '+' ks. Adam