Najwyższy Kapłan

W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, Jezus, gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: "Bierzcie, to jest Ciało moje". Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: "To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym".

Z jednej strony mamy to co absolutnie zwykłe: chleb, patenę, kielich, wino, wodę. Dzisiaj może mniej popularne w codziennym użytku, jeśli chodzi o sprzęty, i bardziej wyszukane, jeśli chodzi o menu, ale jednak wiemy, o co chodzi. Z drugiej strony mamy nowość Królestwa Bożego, której nie znamy. Wierzymy bardziej lub mniej, mamy nadzieję, bardziej lub mniej, doświadczamy bardziej lub mniej, ale ostatecznie i tak trzeba zaufać, że to co znane i takie zwyczajne, staje się nadzwyczajne, staje się największym z cudów. Dzisiaj, w święto Jezusa Najwyższego Kapłana, trzeba nam z pokora pochylić się przed tajemnicą Eucharystii, by nie czynić jej naszym działaniem, naszą akcją, naszą modlitwą '+' ks. Adam