Na klęczkach

Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana. Pan nasz nie tylko złożył Ojcu najdoskonalszą Ofiarę miłości i posłuszeństwa, ale do udziału w tej Ofierze dopuścił nas. Czyni pierwszy krok i czeka na naszą odpowiedź. Zadziwiające jest zaufanie, jakim On nas obdarza. On, Przedwieczny, Święty, Mocny schyla się przed człowiekiem, aby umyć mu nogi. Gest umycia nóg – gest niewolnika, służącego w osobie Pana staje się znakiem Jego niesamowitego uniżenia. Bóg klęka przed człowiekiem, by człowiek na nowo umiał klęknąć przed Bogiem, by nie klękał przed światem, przed drugim człowiekiem, ani tym bardziej przed złym duchem. Bóg kocha bezgranicznie, klęka nawet przed Judaszem, o którym wie, że ten Go zdradzi. Do końca czeka, do końca kocha. On naprawdę nas kocha. Bądź uwielbiony Panie.

W tym zadziwiającym dniu, dziękując Bogu za dar kapłaństwa, myślę szczególnie o Tobie. W duchu wiary, mocą Chrystusa, klękam przed Tobą, by obmyć Ci nogi. Zmywam brud, który rani Twoje serce, który czyni Twoje życie ciężkim, który nie pozwala Ci cieszyć się tylko Bogiem. Pamiętam dzisiaj o Tobie i przenoszę Cię przed Oblicze Pana. On, Jedyny i Wieczny Kapłan, Miłość i Miłosierdzie, nie odmówi dzisiaj niczego swoim sługom, dlatego proszę Pana, by dotknął Twojego serca oraz napełnił Cię miłością i pokojem. Dziękuję Panu za to, że jesteś. Modlę się za Ciebie, i proszę, módl się za Mnie. Mocą Chrystusowego kapłaństwa z serca Ci błogosławię '+' ks. Adam