Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego - jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz! Potem przystąpił, dotknął się mar - a ci, którzy je nieśli, stanęli - i rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię wstań! Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg łaskawie nawiedził lud swój. I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie.
Powyższy fragment przypominał mi się często na pogrzebach młodych ludzi. Myślałem wtedy, trochę ze smutkiem, trochę z żalem, że cud ten niestety jest historią. To prawda, że cud wskrzeszenia nie jest normą w naszym świecie, ale normą jest cudowne działanie Boga. I dzisiaj z całą stanowczością możemy powiedzieć, że żyje wśród nas Wielki Prorok, że Bóg nawiedza nas z niezmierną łaskawością. Tak jest. A równocześnie mamy stanąć ze świadomością, że Pan działa, sam wybierając czas. Dlatego czasem musimy poczekać, dlatego czasem nie dzieje się tak, jak my chcemy, dlatego czasem wydaje nam się, że Pan o nas zapomniał. Ale On działa '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.