Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie oglądał. Ale wy Mnie widzicie, ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was. Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie.
Słowa te można rozumieć w dwojaki sposób. Po pierwsze:
wszelkie działanie człowieka, przestrzeganie przykazań ma wypływać z miłości do
Boga. Jako wierzący stajemy czasem przed różnego rodzaju wątpliwościami wiary:
jak wytrwać w dobrych postanowieniach, czy w ogóle jest możliwe przestrzeganie
wszystkich przykazań, czy przykazania Boże nie są zbyt wielkim ciężarem w
dzisiejszym świecie. Natomiast ożywianie w sobie miłości do Boga, oczyszcza
nasz wzrok wiary tak, by patrzeć na przykazań Boże jako na drogowskazy, wiodące
do prawdziwej wolności, w której grzech nie ma nad nami władzy. Takie
rozumienie jest jednak niepełne. Słowa Pana Jezusa pokazują, że podstawowym
sposobem spotkania z Bogiem, czyli właśnie wiary jest miłość. Miłując Boga,
spełniamy wszystkie przykazania, zachowujemy wolę Boga. Bo jeśli prawdziwie
kogoś kochamy, to chcemy dobra dla tej osoby. Kochając prawdziwie Boga, niejako
samoistnie nie będziemy chcieli Boga ranić, krzywdzić swoim przewrotnym
postępowaniem. I znowu powraca pytanie: co robić, by doświadczyć mocy Ducha
Parakleta? Odpowiedź jest bardzo krótka – Kochać. Błogosławionej niedzieli '+' ks. Adam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za Twoje Słowo. Niech Cię Pan prowadzi.