Jedyny owoc

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, o ile nie trwa w winnym krzewie, tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony, jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją i wrzuca do ognia i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami”.

Jest gdzieś w nas to przynaglenie, pewna chęć, potrzeba, by pokazać Bogu, na co nas stać. Wpadamy też nieraz w taką pułapkę w życiu duchowym, by wszystko ograniczyć do własnego wysiłku, własnego starania. Nieustannie sprawdzamy, na ile postępujemy w naszym duchowym rozwoju. Narzucamy sobie kolejne zobowiązania, wyznaczamy coraz to nowe cele i niestety najczęściej padamy ze zmęczenia, bezsilności i frustracji. Życie duchowe to życie w Bogu. Bez więzi z Bogiem, nie ma mowy o jakimkolwiek rozwoju. Jeśli nie trwamy w winnym krzewie, nie przyniesiemy owocu. Trzeba zatem zaznaczyć, że naszym pierwszym owocem nie są określone zwycięstwa nad charakterem, wyćwiczone zdolności czy umiejętności, ale więź z Panem. To jest nasz pierwszy i tak naprawdę jedyny owoc.'+' ks. Adam