Obserwator świata

Jezus mówił do tłumów: "Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Deszcz idzie”. I tak bywa. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: „Będzie upał”. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże obecnego czasu nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne? Gdy idziesz do urzędu ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie pociągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, póki nie oddasz ostatniego pieniążka".

Znajomość znaków przyrody, prawideł świata jest symbolem ludzkiej mądrości, która często prowadzi do pychy, do gardzenia drugim człowiekiem, a nawet do pogardzania Bogiem. I to jest obłuda, że człowiek niby służąc Bogu, służy samemu sobie. Dlatego Jezus tak mocno budzi w nas tę świadomość, że sami z siebie niczego nie zdziałamy. Nawet to, co uznajemy za nasze, co nam się wydaje nasze, pochodzi od Boga. Na nic zda się rozpoznawanie znaków świata, jeśli nie skierujemy ich ku Bogu. Na nic te wszystkie nasze opinie, diagnozy, to nasze ubolewanie nad światem, jeśli nie zmieniamy siebie, jeśli nie wprowadzamy Ewangelii najpierw w swoje życie, a potem w życie innych '+' ks. Adam