Przyjaźń

Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: "Panie, czy ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła". A Pan jej odpowiedział: "Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona".

Nie będziemy znęcać się nad Marto, wszak Kościół wspomina Ją jako świętą. W sumie dużo moglibyśmy też powiedzieć o Marii. Skupmy się na Panu. Piękne jest, że chciał wchodzić w zwykłe, przyjacielskie relacje, że lubił przebywać w domu Marty i Marii, że dbał o te relacje. Tego właśnie nam potrzeba, zwłaszcza w naszych czasach. Zbyt szybko usprawiedliwiamy się zabieganiem, tempem życia, okolicznościami. Nie! Dbajmy o przyjaźń, bądźmy przyjaciółmi dla innych. I najważniejsze - siadajmy  jak najczęściej u stóp Jezusa  '+' ks. Adam